ABC

Nazwa spódnicy tancerki baletowej.

Spódnica baletowa sięgająca za kolana tancerki, wykonana z tiulu lub muślinu; cechuje ją zwiewność i lekkość - jest idealna do baletów, w których występują duchy, sylfidy, nimfy. Pochodzi właśnie z epoki baletów romantycznych, gdzie tancerki nie odsłaniały jeszcze nóg. Przykładowym baletem, w którym występuje ten rodzaj kostiumu, jest „Giselle”.

Zapis nutowy utworu muzycznego, podzielony na partie wokalne i instrumentalne.

Rodzaj figury baletowej wykonywanej przez dwoje tancerzy; duet w balecie klasycznym, taniec wykonywany przez pierwszego solistę i pierwszą solistkę, którego celem jest ukazanie ich kunsztu tanecznego.

Osoba zajmująca się w teatrze wykonywaniem różnych elementów z włosów: peruki, półperuki, sztuczne zarosty, treski, dopinki, pasma oraz ich konserwacją, czyli czyszczeniem, uzupełnianiem, przeróbkami, dopasowywaniem.

W muzyce oznacza, że należy grać cicho.

Obrót w tańcu na jednej nodze dookoła własnej osi.

Baletki z twardym czubkiem przeznaczone dla tancerek zarówno w balecie klasycznym lub współczesnym. Tańcząc staje się na czubkach palców czyli wchodzi na pointy. Ma to stwarzać wrażenie lekkości i unoszenia się w powietrzu. Wierzch baletki pokrywa najczęściej satyna, czubki point najczęściej wytwarza się ze sznurka zalanego żywicą, skóry czy gipsu.

Odpowiednie ułożenie i ruch rąk w tańcu, balecie.

Element architektoniczny, często ozdobnie obramowany otwór znajdujący się w teatrze pomiędzy proscenium a sceną.

Pierwsza tancerka zespołu baletowego, wykonująca główne partie w spektaklach baletowych.

Główna śpiewaczka operowa w teatrze operowym.

Odsłonięta część sceny przed kurtyną, wysunięta nieco w stronę widowni.

Stojak z półką na górze, który pozwala na wygodne rozłożenie nut podczas wykonywania muzyki. Pulpity do nut są dostępne w różnych rozmiarach i kształtach, tak aby pasowały do różnych rodzajów instrumentów, takich jak fortepian, gitara, skrzypce czy też wokal.